Osteopatische behandeling
Praktisch gezien is de behandeling geheel manueel (met de handen) en gericht op herstel van weefselspanning en beweeglijkheid. Door middel van manipulaties en specifieke weefseltechnieken (visceraal en craniaal) kan de osteopaat diepliggende weefsels behandelen.
De osteopaat richt zich op drie aspecten: het pariëtale (bewegingsapparaat), het viscerale (organen) en het craniale aspect (schedel, wervelkolom en zenuwstelsel). De harmonie tussen deze systemen is van vitaal belang, waardoor de zelfregulatie van het totale organisme behouden blijft. Bewegingsvermindering in een van deze aspecten kan daardoor steeds (een van de) de andere aspecten beinvloeden.
Osteopathie bij volwassenen
Tijdens het eerste consult start de osteopaat met een anamnese (vraaggesprek). De osteopaat is geinteresseerd in alle facetten van uw klachten, uw algehele gezondheid, essentiele lichaamsfuncties en zeker ook in al hetgeen in uw leven is voorgevallen wat zijn sporen in de weefsels kan hebben achtergelaten.
Na de anamnese vindt een algemeen onderzoek plaats om eventuele afwijkingen of ziekten uit te sluiten. Sommige aandoeningen lenen zich namelijk niet voor een osteopathische benadering. Tijdens het specifiek osteopatisch onderzoek tast de osteopaat uw totale lichaam af naar bewegingsstoornissen welke een mogelijk aandeel hebben in uw klachten.
Na afloop van het totale onderzoek zal de osteopaat uitleggen wat er met u aan de hand is en u mededelen of behandeling nuttig en bovenal veilig is. Wanneer een osteopatische aanpak is geindiceerd zal tijdens het eerste consult meteen worden gestart met de behandeling. Met verschillende technieken tracht de osteopaat de verschillende gefixeerde structuren weer mobiel te maken en uw lichaam opnieuw in balans te brengen.
Osteopathie bij kinderen
De geboorte van een baby is een stressvolle gebeurtenis. De baby wordt namelijk onderworpen aan grote krachten zoals het samentrekken van de baarmoeder (weeën), zodat er stuwing in het geboortekanaal plaatsvindt. De baby maakt een draaien en glijden door tijdens het uitpersen en ondervindt een natuurlijke weerstand van het benige bekken en de bekkenbodemspieren. Dankzij de fontanellen en vervormbaarheid van de schedelbotstukken van de baby kunnen deze krachten normaal gesproken goed opgevangen worden. Normaal vindt er volgens de natuurlijke weg correctie plaats.
Helaas komt het niet zelden voor dat de krachtsinwerking op de schedel te groot is geweest en dat de baby dit niet of onvoldoende heeft kunnen verwerken. Deze te grote krachtsinwerking kan ontstaan door een te nauw bekken van de moeder, te hoge spanning van de bekkenbodemspieren van de moeder, het gebruik maken van hulpmiddelen (tang, vacuümpomp) bij de geboorte, stuitligging, etc. Als gevolg hiervan kan een te grote spanning blijven bestaan op het schedeltje met haar hersenvliezen, zenuwen en bloedvaten. Osteopathie is door zijn zachte en efficiënte behandelwijze zeer geschikt voor baby's en kinderen.
